چرا ما گاهی شهامت ریسک کردن بالایی داریم؟ اما گاهی از کارهای پرخطر به شدت دوری میکنیم؟
در این مطلب دو علت اصلی که ما تمایل داریم در منطقه امن خودمون بمونیم و آسایشمون رو به خطر ننداریم رو بررسی میکنیم.
جایگاهی که ما الان ایستادیم، داشته هامون، رشدهایی که کردیم، موفقیت ها و … هر آنچه که هست و داریم را مدیون قدم هایست که برداشتیم، ریسک هایی که انجام دادیم.
بدون خطر کردن، بدون حرکت کردن، موفقیتی هم برای ما حاصل نمیشه. ما میتونیم از خطر کردن دوری کنیم، زندگی رو برای خودمون آسون بگیریم و سقف آرزوهامون رو کوتاه کنیم. در این جالت زندگی لذت بخشی خواهیم داشت، آسوده خواهیم بود اما بزرگ هم نخواهیم شد.
وقتی که هدف های کوچک داشته باشیم زندگی برامون آسون میشه.
کارهایی که اطرافیانمون انجام میدن رو انجام دادن کار خیلی سختی نیست.
ما انسان ها اگر همیشه در منطقه امن خودمون بمونیم هیچ وقت پیشرفتی نخواهیم داشت، پس این سوال پیش میاد، ما چرا برای بدست آوردن شرایط بهتر خودمون رو به خطر نمینداریم و هیچ ریسکی نمیکنیم؟
چرا نمی‌تونیم جهشی داشته باشیم؟
چرا ما نمی‌تونیم ریسک کنیم؟
برای داشتن زندگی بهتر؟
برای داشتن شغل بهتر؟
شانس زندگی کردن در کشور دیگه ای؟
پس حتماً دلیل محکمی وجود داره که ما قید تمام فرصت های بهتر رو میزنیم.
اگر با هر فردی در مورد ترس ها و ریسک هاش صحبت کنید ممکن دلایل خیلی زیادی رو مطرح کنه اما دو دلیل اصلی مشترک بین تمام افراد وجود داره که بیشتری ترمز حرکتی افراد هستش.
دلیل اول : ما فکر میکنیم به اندازه کافی برای این موضوع خوب و شایسته نیستیم
دلیل اولی که ترمز خیلی خوبی واسه انجام ندادن کارهامون میشه عنوان کرد، نداشتن اعتماد به نفس هستش. به عبارتی ما خودمون رو توی این زمینه ای که میخواهیم فعالیت کنیم خیلی خوب نمیدونیم، فکر میکنیم افراد خیلی تواناتر از ما وجود دارن و ما نمی‌تونیم تو این کار موفق بشیم. علت این عدم خودباوری هم از افکاری هستش که همیشه تو ذهن خودمون مرور میکنیم، ضعف های خودمون رو به خودمون یادآوری میکنیم غافل از اینکه ماهم توانایی های بسیار زیادی داریم و مهمترین تواناییمون تطبیق پذیری هستش. یعنی اینکه ما اگر خودمون رو در مسیر هرکاری انجام بدهیم بعد مدتی توانایی هامون رشد میکنن و به میزان لازم خواهند رسید. برای این موضوع میتونید مطلبی که در مورد عادت افراد موفق نوشتم رو مطالعه کنید.
دلیل دوم : ما از حرف‌ها و قضاوت دیگران می‌ترسیم
اما دلیل خیلی محکم‌تری از دلیل اول هم وجود داره، ترس از قضاوت اطرافیان. مهم نیست شما چه کاری اقرار است انجام بدید؟ چقدر توانایی دارید و چقدر علاقه‌مند هستید؟ اطرافیان شما منتظر هستند تا شکست شما رو ببین و جملات تکراری رو بازگو کنند.
من که از اول گفته بودم نمیتونی.
من میدونسته نمیتونه.
آخه تو او چه به این کارها.
نگران نباشید شما نه اولین نفری هستید که این جملات رو میشنوه و نه آخرین نفر. پس به جایی اینکه انرژی خودتون رو برای این حرفا استفاده کنید، روی هدف خودتون تمرکز کنید. اگر حرف دیگران شما رو خیلی تحت تأثیر قرار میده پیشنهاد میکنم مطلب دوری از افراد سمی رو هم مطالعه کنید.
وقتی در مسیر هدفتان حرکت می‌کنید، تا ۹۰ درصد مسیر افراد به سوی شما سنگ پرت می‌کنند اما وقتی موفقیت نمایان می‌شود همان افراد طرفداران شما و شما الگوهای آنها خواهید شد.
شما الهام بخش اطرافیانتون خواهید بود، انها شما رو سمبل اشتیاق، اعتماد به نفس و قدرت خواهند دانست، فقط لازمه کمی صبر کنید تا شاهد موفقیت های شما باشن.
زندگی شما پیام شماست، آن را به زندگی الهام بخش تبدیل کنید. گاندی
باید یادمون باشه ما انسان ها فقط یکبار به دنیا میام و فقط یک بار شانس زندگی کردن رو داریم. باید از همین یک فرصتمون برای سبکی که دوست داریم زندگی کنیم استفاده کنیم. زندگی ما تنها برای چند جمله و چند دقیقه برای دیگران اهمیت داره، پس آگاهانه تصمیم بگیرید و خودتون در جنبه های مختلف زندگی ارتقاء بدید.
بازتاب:۴ رکن اصلی برای تبدیل شدن به رهبری موفق - محسن جانجانی
جالب و مفید بود